Bu, 1978’de pembe dizi The Riordans’la televizyon çıkışına, ardından 1981’de Kral Arthur efsanesi Excalibur’un yeniden anlatımıyla ilk filmine ve son olarak onu Richard Burton ve Vanessa Redgrave ile aynı parlak çevrelere iten Hollywood yıldızlığına yol açtı. Ancak bu, hayatının ikinci bölümünü ve oyunculuk kariyerini esasen görmezden gelen anılarında veya sahne oyununda vurguladığı hayatının bir parçası değil. “Yaptıkların, kim olduğunun çok küçük bir parçası” dedi. “İşiniz aracılığıyla kimliğinizi bulmak, kendinizi tanımanın sınırlı bir yoludur.”
Bunun yerine, insanların ilişki kurabilecekleri deneyimleri, evrensel hissettiren temaları vurgulamak istediğini söyledi – örneğin, uzakta yaşadığınız bir göçmen olarak kök salma duygusu bulmak. anavatanı (1980’lerin ortasında, o zamanki ortağı olan aktris Ellen Barkin ile birlikte olmak için New York’a taşındı; 1999’da boşandılar, ancak o Amerika’da kaldı). “Her göçmen evinde olmayı özlüyor” dedi. “Ama uzaktayken hiçbir yerde evde olamazsın. Bir yeri başka bir yerle değiş tokuş ediyorsun ama aslında oraya ait de değilsin.”
Elbette, dedi, her gece taciz anılarını deşmek ya da bir çocukluk arkadaşının ölümünü anlatmak hiç de eğlenceli değil. Ama bu bir istek Gösteriye gücünü veren şeyin bu garip yerleri keşfetmek olduğunu söyledi. “Oraya giderek, seyircilerden birinin de oraya gitmesi için kapıyı açmış olursunuz” diye açıkladı.
Bu, neşeli anlar olmadığı anlamına gelmez. Byrne’nin canlandırdığı geçmişinden düzinelerce karakter arasında arkadaşları, öğretmenleri, dini şahsiyetler, aile üyeleri ve hatta katıldığı amatör tiyatro topluluğundaki çeşitli aktörler vardır (Soloski, gösterinin “oyuncu bir yanını ve bir tarafını ifade etmesine izin verdiğini” yazdı. … Fiziksel Komedi için Hollywood’da İhmal Edilenleri Göstermek İçin Sunar”). Byrne, “Oraya öylece çıkıp ciddi hikayeler anlatmaya başlayamazsınız,” dedi. “Bir kaşık şekerle mayalandırmalısın.”
“Walking With Ghosts”la işi bitmiş olsa da – şimdilik – mavi cekete ve siyah çizmelere geri dönmeyi önerdi. Gösteriyi başka şehirlerde yapmak için teklifler aldı – gözünün Boston, Chicago ve San Francisco olduğunu söyledi – ve uluslararası planlar üzerinde çalışıyor. Belgesel yapımcısı olan eşi Hannah Beth King ve küçük kızları ile Rockport, Maine’de yaşayan Byrne, “Yapımcılar filmin Avustralya ve Kanada’ya gitmesini istiyor” dedi. (Barkın’dan iki yetişkin çocuğu var.) “Göreceğiz. Pazar gecesinin son olduğunu düşünmüyorum.”
Bu arada göç ve sürgün konularını ele alacağı ilk romanı olan yeni bir kitap üzerinde çalışıyor. Ayrıca, izlemeye vakti olmadığı filmleri izlemeyi ve şimdi bir izleyici olarak Broadway sinemalarına girip çıkmayı dört gözle bekliyor. (Listesinde: Bir Satıcının Ölümünün yakın zamanda yeniden canlanması.) “Bir seri roman olan New York sokaklarında ve kitapların dünyasında yaşadım” dedi. “Sayfaları çevirmeyi asla bırakmıyorsun.”