1900 yılında, ölümünden yaklaşık bir ay önce, Oscar Wilde’ın Paris’te son günlerini geçirdiği köhne bir pansiyon olan Hôtel d’Alsace’deki pansiyonuna şöyle bir göz attığı ve şöyle dediği söylenir: “Duvar kâğıdımla ben savaşıyoruz. ölümüne düello. Birimiz ya da diğerimiz gitmek zorundayız.” 120 yıldan fazla bir süre sonra, başka bir gösterişli göçmen kendini Rue des Beaux-Arts’ta sadece biraz daha az korkunç bir çıkmaz sokakta buldu.
Aralık 2021’de Rusya doğumlu mimar ve mobilya tasarımcısı Harry Nuriev, ilham arayışıyla 2017’den beri yaşadığı New York’tan Paris’e taşındı. Havadar bir Sağ Banka çatı katı bulmayı planlasa da, o ve eski bir moda yayıncısı ve Nuriev’in tasarım firması Crosby Studios’un CEO’su olan 27 yaşındaki ortağı Tyler Billinger, bunun yerine Saint-Germain’de Seine boyunca 1.200 metrekarelik bir kiralamayı seçti. -des -Pres. 18. yüzyıl evindeki her oda aynı duygusuz renge boyanmıştı. 38 yaşındaki Nuriev, sözde kapsül mutfağında Barbie pembesi kamp taburesine otururken, “Fıstık beji olduğunu söylemek isterdim?” diyor küçümseyerek. Eski yemek odasının yaklaşık üçte biri büyüklüğündeki çelik çerçeveli, cam duvarlı yapı, bir bilim kurgu filmi setini veya belki de Mars’ta bir karavanı çağrıştırıyor.
Ama örtmek yerine Çiftin ultra modern NoLIta tek yatak odalı dubleksinde yaptığı gibi her duvarı parlak gri karolarla kaplayan Nuriev, ufalanan bir mantarla birlikte kül rengi bir göz aldatmacası duvar kağıdı oluşturarak evlat edindiği memleketinin efsanevi romantizmini kucaklamaya karar verdi. motif ve birkaç odaya sıkıştı. Paris’teki ilk kişisel sergisi “Denim”i Carpenter’s The The’de açan tasarımcı, “Mirasın tamamını korumak ve kucaklamak istiyorum ama aynı zamanda kendi fikirlerim de var ve bunların birbirlerini öldürmelerini istemedim” diyor. Bu yılın başlarındaki atölye galerisi, sağlam kumaşla tamamen kaplanmış nesneler – bir ağırlık antrenmanı tezgahı, bir pikap – içerir.
Nuriev, Rusya’nın güneybatısındaki bir tarım kasabası olan Stavropol’de, bir zanaatkar ve bir ev hanımının üç çocuğundan en büyüğü olarak büyüdü. Çocukken, büyükannesinin mobilyalarını yeniden düzenlemekten hoşlanırdı, ancak iç tasarım ona her zaman bir “Yukarı Doğu Yakası ev hanımı” mesleği gibi geldi. “Profesyonel bir yolcu olarak” deneysel moda ile ilgilenmesine rağmen, kıyafet yapmaktansa satın almayı tercih ettiğini kastederek, sonunda Moskova Mimarlık Enstitüsü’ne kaydoldu. Mezun olduktan kısa bir süre sonra, 2014 yılında Crosby Studios’u kurana kadar, bir büfenin neden bir hırkadan daha az anlamlı olması gerektiğini aktif olarak sorgulamaya başladı – ya da kendi ifadesiyle: “İnsanlar nasıl kavramsal bir elbise giyip oturabilir? kahverengi olanın üzerinde.” Kanepe. Bu hiç mantıklı değil.”
Giyim dilini iç tasarıma çevirme misyonunun bir parçası olarak Nuriev, sürükleyici ve instagramlanabilir iç mekanlar yarattı – Valentino için dijital bir ortam, Paris’teki Dover Caddesi’ndeki küçük pazar için fiziksel bir perakende alanı – genellikle tek bir cesur renkle ( neon mavisi veya elektrik yeşili). 2019’da, lüks evin envanterinden bir dizi giysiyle doldurulmuş ve şeffaf, biyolojik olarak parçalanabilir filmle sarılmış L şeklinde bir kanepe olan Balenciaga kanepe, Design Miami’nin konuşması oldu. Geçen yılın yinelemesi, lüks tasarımın bazen sıkıcı olan dünyasına meydan okuyan, toplama gününde bir çöp kamyonunu bekliyormuş gibi birbirinin üzerine yığılmış 15 parlak, köpük dolgulu deri yastıktan oluşan bir koleksiyon olan Çöp Torbası Kanepesini piyasaya sürdü.
Geometrik sandalyeler ve totem raflarından oluşan ilk koleksiyonunun piyasaya sürülmesinden bu yana — bazıları toz boya kaplı paslanmaz çelikten, diğerleri pirinçten yapılmış – New York Tasarım Haftası 2016’da Nuriev çeşitli şekillerde retro-fütürist, minimalist ve sürrealist olarak tanımlandı. Sanatsal yaklaşımının bu eksik ifadesinden (ya da kendi deyimiyle, gerçeklikle ısrarlı anlaşmazlığından) memnun olmayan kendi etiketini icat etti: dönüşümizm. “Bir şeyin başka bir şeye dönüşmesi fikrinden geliyor” diyor. “Ama ben buna ileri dönüşüm veya geri dönüşüm demek istemiyorum. İleri dönüşüm sadece bir tekniktir – bir tarz değil. [My practice] güzelliği kimsenin bakmak istemediği bir yerde bulmaktan gelir.” Modadan veya sanattan ilham alan her parça için, varlığını bir RV’nin, bir Amazon teslimat kutusunun, bir farın, koşu ayakkabısının veya bir arabanın günlük çekiciliğine borçlu olan başka bir parça vardır. faks makinesi
Sohbetimiz sırasında Nuriev, Paris’in altıncı bölgesindeki yeni mahallesini birçok kez karşılaştırıyor. Hermès Birkin Çantasına: zarif ve geleneksel. San Francisco Körfez Bölgesi’nden Billinger, “Küçük köpekleri olan çok sayıda yaşlı kadın var” diyor. “Ve biz vahşiyiz,” diye ekliyor Nuriev, bu Ekim öğleden sonra tırnaklarında yapışkan akrilik boncuklar olan yere kadar uzanan bir etek, kırpılmış yün kazak ve boyun atkısı – hepsi siyah -. “Daha dün topuklularım ve timsah desenli elbisemle yürüyordum ve ‘Ah, moda insanları’ gibiydiler.”
Billinger ve Nuriev, gelişlerinin şokunu azaltmak için apartmanın iskelesini terk etmeye karar verdiler ve yalnız parke. Aslında, uzay keşfi, bir yenilemeden çok bir müdahaledir. En rahatsız edici unsurlar bile – cam duvarlı mutfak; tamamen kot kaplı banyoya giden bir koridor – geçicidir, kolayca kırılır veya yırtılır.
Girişin sağında, eski fuayede, başka bir aseptik paslanmaz çelik kutu içinde çiftin yatağı var. (Yapı ayrı parçalar halinde imal edildi ve yerinde monte edildi.) Yatağın yorgan kılıfı ve yastık kılıfları, tamamı eskimiş iç çamaşırlarından oluşan patchwork yorgandan yapıldı – “benim”, diye açıklıyor Nuriev, yatakların olduğundan daha fazlası için yapıldığını arsızca hatırlatıyor. sadece uyumak için orada. Yakınlarda, eski bir buzdolabı mavi çiçeklerle boyandı ve bir dolap olarak yeniden doğdu. Eskimiş iPhone’lar bir duvarı kaplıyor, ekranlarının yerini küçücük de olsa işlevsel aynalar alıyor.
Daire bir deney laboratuvarıysa (tasarımcının eserlerinin çoğunu burada tasarladığı yer), deneyin kendisi de öyledir: Nuriev ve Billinger burada tam zamanlı olarak burada yaşıyorlar, eskinin prototipleri arasında sürekli olarak yükseklik ve cila gibi şeyler üzerinde ince ayar yapıyorlar. her nesnenin Nuriev’in mükemmellik vizyonunu karşıladığından emin olmak etrafında dönüyor. Bir kapı, yatak odasını konutun kalbine bağlar: anıtsal bir kare masa ve Nuriev’in “iç tasarımda kullanılmaması gereken” bir malzeme olan eskitilmiş kotla kaplanmış tabureleri olan geniş bir yemek avlusu. Bu, elbette, çekiciliğidir. Birbirine dikilmiş gökkuşağı renkli çoraplar, odanın uzunluğu boyunca uzanan bir halı oluşturuyor.
Ofiste, yine yemek odasının bitişiğinde, Nuriev’in simli bitmap baskılı duvar kağıdı, son video oyun koleksiyonundaki klasik atari dolaplarının lo-fi kalitesini anımsatan, kenarları pikselli pembe taburelerle eşleşiyor. Parlak pembe lake bir masanın üzerine yapıştırılmış, çeşitli projelerinin görüntüleri, çoğu bizimkinden farklı gerçekler için yaratılmış: Biri, Manhattan’ın merkezinde artırılmış gerçeklik moda platformu ZERO10 ile tasarlanan fiziksel bir giyim mağazasını, Nuriev’in yok olmayı tasvir eden NFT’lerini gösteriyor. hafif pantolon ve gömlekler; bir diğeri, Nike şişme montlardan yapılmış sanal bir dairesel kanepe içerir. Önümüzdeki ay Rizzoli, Nuriev’in diğer şeylerin yanı sıra dijital alemde devam eden araştırmalarını belgeleyen How to Land in the Metaverse: From Interior Design to the Future of Design adlı ilk monografisini yayınlayacak.
Yemek odasının bitişiğinde, neredeyse tamamen çiftin atılan kıyafetleriyle dolu şeffaf vinil kaplı bir bölümle dolu bir yaşam alanı var. (“Normal bir sandalyede oturduğumu hatırlamıyorum,” diyor Billinger.) Şöminenin üstünde, Nuriev’in Paris’ten kurtardığı bilgisayar klavyeleri Kaldırımlar, daireyle birlikte gelen antika bir aynayı sıralar. “Üzerine kaç hayal kırıklığına uğramış e-posta yazıldığını bir düşünün” diyor. “Onlar sayesinde çirkin bir ahşap çerçeveye bakmak zorunda kalmıyorum.”
Odanın bir köşesinde, duvardaki bir girintiye gizlenmiş, Nuriev’in alanı yeniden tasarladığında inşa ettiği dairenin yaklaşık 35″ x 24″ bir modeli var. Hemen hemen her şey temsil edilir – var Kot yemek masası, pembe kamp tabureleri ve kanepenin cep boy versiyonları – evde oturanlar hariç. Nuriev, “Bir hedefim var” diyor. “Ben burada olmasam bile, içeri girip ‘Bu çok Harry’ demeni istiyorum.”